Aardgasvrij: wie is aan zet? A) Overheid of B) Samenleving?

Aardgasvrij: wie is aan zet? A) Overheid of B) Samenleving?

Zuid-Holland wil in 2035 aardgasvrij zijn. Een flinke klus, want op dit moment is 95% van de woningen aangesloten op het aardgas. Huizen moeten beter geïsoleerd en de aardgasaansluiting vervangen door iets anders. Kortom: kosten en gedoe, waardoor huiseigenaren nog niet warmlopen om over te stappen. Moet de overheid meer haar best doen om ze over de streep te trekken? Of werkt ‘pushen’ averechts en moet de overheid de verantwoordelijkheid meer bij de samenleving leggen?

Points

De Samenleving kan participeren in een "aardgas-vrij-burgerpanel". Hierin zitten deskundige en/of betrokken burgers, experts vanuit lokale en regionale achterban. Bedrijfsleven en Onderwijs. Samen denkkracht inzetten om oplossingen te bedenken en op te starten. De Overheid redt dit niet alleen, we hebben elkaar nodig. De Samenleving, dat zijn wij allemaal. We moeten niet afwachten maar vooruit en meedenken. Er zal breder ingezet moeten worden om dit vraagstuk op te lossen. Samen.

Publiek Private samenwerking en niet het badwater weggooien voordat je werkbare alternatieven hebt.

Ik kies voor C. Isoleren en woningverbetering liggen bij de woningeigenaar. Pushen, creatieve financieringen, extra belastingen, subsidies zijn meestal geknutsel met veel onbedoelde neveneffecten. De overheid zou zich moeten concentreren op oplossingen die niet zo eenvoudig door een individu opgezet worden; wijkwarmteopslag, warmtenetten etc.

Ook weer een beetje van beide! Als de samenleving die kant niet onwil, houd het al gauw op. Maar als de samenleving (de inwoners) die kant optillen, is het wel fijn als de overheid ondersteunt (‘faciliteert’). Denk bijv aan een financieel fonds van de overheid dat een investering in het aardgasvrij maken ‘voorfinanciert’ en dat de inwoners weer terugbetalen vanuit de besparing op de kosten van het verbruik. Niet iedereen heeft zomaar financiën beschikbaar om zelf die investering te doen.

De overheid moet haar best doen om de samenleving te betrekken bij de energietransitie. Een buurtgerichte benadering is daarbij essentieel waarbij belang gehecht wordt aan de kenmerken van het betreffende gebied. De aanpak op het niveau van de Rijksoverheid en regio's moet echter ook letten op het betrekken van bewoners en organisaties. Een belangrijk vraagstuk daarbij is energie armoede: bewoners die de energierekening niet goed kunnen betalen. De provincie moet hier aandacht aan blijven vragen

De overheid kan een "aardgas-vrij-burgerpanel" opzetten. Hierin zitten deskundige en/of betrokken burgers, experts vanuit lokale en regionale achterban. Bedrijfsleven en Onderwijs. Samen denkkracht inzetten om oplossingen te bedenken en op te starten. De Overheid redt dit niet alleen, we hebben elkaar nodig. Verbieden werkt ook niet zonder alternatief omdat de elektra vraag niet gedekt kan worden. Er zal breder ingezet moeten worden om dit vraagstuk op te lossen. Samen.

Onwil = op wil en optillen = op willen...

Op dit thema hebben we hulp van de overheid nodig

2035 is veel te ver weg om als gewone burger plannen voor te maken. In 2030 kijken we wel maar dan is het niet meer mogelijk om alles op tijd over te zetten door bijvoorbeeld personeelstekort. De overheid zal de regie dus op zich moeten nemen. Dat zou heel simpel kunnen door een verbod op de verkoop van gas-ketels maar kan ook subtieler door te verplichten minimaal een gas-ketel met warmtepomp te laten plaatsen. De financiering hiervan mag best via de overheid lopen.

Back to group

This content is created by the open source Your Priorities citizen engagement platform designed by the non profit Citizens Foundation

Your Priorities on GitHub

Check out the Citizens Foundation website for more information